Even ter Info, foto’s sturen gaat nog steeds niet

28-01-2020

Vanochtend vroeg ontbijt gehad, 8 uur en om 8.30 uur zijn we vertrokken richting Cienfiegos. Het is een rit van ongeveer 420 km. Onder weg hebben we nog bij een “wegrestaurant” een bakje bituum gescoord. Werkelijk waar wanneer ze de koffie op de vergane asfaltwegen zouden gooien, zouden er direct een stuk betere wegdekken zijn.

We hadden besloten dat we in Havana zouden tanken. Toen we daar aankwamen werd het één groot zoekplaatje naar de correcte weg naar Cienfiegos. We reden langs de benzinepomp waar we de 1^e keer al niets konden krijgen en besloten daar maar niet in de rij te gaan staan en door te rijden naaar de pomp bij de universiteit, helaas konden we die niet meer vinden. Dan maar door naar Cienfiegos.

Er wordt 1 x een bord getoond waarop staat welke richting we uit moesten en daar hadden we het maar mee te doen. Met Maps-me ging het ook al niet lekker en na 5 klaverbladen en een stukje dwars door het verkeer heen, zaten we eindelijk op de A1.

We arriveerden rond 14.30 uur in Cienfiegos en dat viel ons niet echt tegen. Ik had een adres en toen we daar aankwamen bleek het nr niet correct te zijn. Ons overnachtingsadres was 2 blokken verder.

Mooi huis met een keurige kamer een soort van nieuwe kamers met nieuwe airco. Spullen neergezet, beetje opgefrist en we zijn weer naar buiten gegaan. Stukje gewandeld en onderweg gegeten.

Nog even de camera opgehaald en naar het centrum gelopen. Onderweg werden we gevolgd door een Amerikaanse, die dacht dat wij naar het strand gingen en zij wist de weg niet. We hebben nog eenpoosje samen gewandeld tot wij bij “onze” casa aankwamen.

Daar hebben we gevraagd om zij koffie voor ons wilde zetten en svp niet zo sterk.

Op het dakterras koffie gedronken en voor d zoveelste keer geprobeerd om foto’s te uploaden naar mijn blog, het lukt maar niet, de WiFi is hier zwak en niet stabiel.

Morgen gaan we naar Trinidad.

28-01-2020

Na het ontbijt direct vertrokken. Het is een rit van 90 km waarvan iets minder dan de helft langs de kust loopt. Het is een mooie route. Af en toe uitkijken voor honden, kippen en heel diepe kuilen. We arriveerden rond 11.30 uur in Trinidad. Het adres dat ik had kon ik nergens vinden op Maps me maar ik wist ongeveer waar het gasthuis zich bevond. Toen we er ongeveer waren ben ik ergens naar binnen gelopen om te vragen waar het zich precies bevond. De vriendelijke meneer heeft het uitgelegd en wij weer op weg.

We kwamen in een wijk uit met allemaal kasseien, stenen en steentjes in beton gelegd. De straten welke maps.me aangaf konden we niet in, daar stond een hek voor. We hebben als dwazen rondgereden om de staat te vinden maar hebben het uiteindelijk opgegeven. Het enige dat ik wilde was deze buurt met een hele auto verlaten. Toen we eruit kwamen hebben we een jongeman aangesproken met de vraag of hij wist hoe we op het aangegeven adres moesten komen. Hij keek ernaar en zij dat Bernardo zijn vriend was en dat hij ons er wel heen zou brengen, we moesten hem alleen even volgen. Eindelijk bij Bernardo aangekomen, wist hij te vertellen dat er een probleem met zijn huis was en wel met het water. Wij hadden ook al hele stukken van de wijk flink nat gezien met grote plassen. We konden dus niet niet in zijn huis terecht maar wel bij zijn familie, die hadden ook een groot huis met kamers. Hij bij ons inde auto gestapt en wij naar het andere adres gereden.

Daar werden we vriendelijk ontvangen. We vonden de wijk eigenlijk wel beter dan waar we eerst waren. De man ter plekke liet ons de kamer zien voor 2 nachten, die wilden we niet hebben, lag op de gang waar iedereen langs liep. We zijn 1 etage hoger gegaan en kregen een mooie kamer met terras. Ik vroeg waar de auto geparkeerd kon worden en Bernardo vertelde dat hij de auto mee zou nemen om de garage te parkeren en dat hij die dan weer terug zou brengen, donderdag om 9 uur wanneer we zouden vertrekken. Ik was het daar niet mee eens, de autosleutel zou ik nooit afgeven. Mijn verantwoording, mijn verzekering, ik parkeer de auto in de garage en haal ‘m zelf weer op. Probleem, hij zijn baas bellen die ik aan de telefoon kreeg, daar werd ik niets wijzer van. Bernardo vertelde dat zijn baas nu naar het huis kwam. Paar minuten later arriveerde er inderdaad iemand, een donkere huidskleur en niet erg vriendelijk maar ok. Ze hadden of een andere oplossing en die was op een plek vlak in de buurt. De donkere meneer nu mee in de auto. We rijden 150 meter en we stoppen. Hij maak een hek open en zegt dat de auto daar kan staan, achter de Mercedes. De eigenaar is nu in het centrum en wanneer hij terugkomt, rijden ze onze auto weer naar buiten wordt de mercedes eruit gereden, onze auto naar binnen. Dit hield dus in dat ik nog steeds de autosleutel moest afgeven. We zijn in de auto gestapt en teruggereden naar het huis. Voordat we naar de “nieuwe” parkeer plek gingen kijken hebben we overlegd wat te doen, ik voelde mij helemaal niet prettig in deze situatie en Alies had hetzelfde gevoel, we besloten hier weg te gaan, dan maar op zoek naar een nieuwe kamer, lastig maar helaas. Toen we terugkwamen bij het huis waren Bernardo en de donkere meneer nergens meer te bekennen. We deelden mee aan de vriendelijke man dat we ergens anders heen gingen. Hij vertelde dat dit een vrij veilige buurt was en dat de auto gewoon voor de deur kon blijven staan. Ok dan blijven we.

Ik vertelde hem dat wij alles al hadden betaald aan Bernardo en dat die het geld aan hem moest betalen, wij konden er niets aan doen dat hij een probleem met zijn huis had. De vriendelijke man zei, dat dit helemaal niet Bernardo was……… en toen viel het kwartje.

We hebben hem het telefoon nr van de echte Bernardo gegeven en hij heeft voor ons gebeld. De echte Bernardo was trouwens een vriend van hem, hij is schilder en heeft zijn schilderijen bij Bernardo in de winkel hangen. Bernardo kwam ons ophalen samen met zijn zoon. Hij liet de bevestiging zien van onze boeking en u was het ok.

Het huis is in de wijk waar we eigenlijk niet wilden zitten maar het is hier geweldig. De vrouw van Bernardo heeft Engels gedoceerd en dat is eigenlijk wel heel prettig. Morgen gaan we naar een privé strandje met de zoon van B en dan gaan we snorkelen.

Vanavond hebben we heerlijk gegeten en door de wijk gelopen die bruist van het leven. Deze wijk valt onder Unesco werelderfgoed en is helemaal opgeknapt. Op het plein wordt muziek gemaakt en er in hier heel veel toeristen. We zijn ook langs een dansschool gelopen waar de deuren opstonden en daar kregen jongelui les, erg leuk om te zien.

Het was ons het dagje wel, pffffffffffffff.